Tadeusz Lutostański

Urodził się 23 lipca 1925r. w Suwałkach. Mieszkał na ulicy Kościuszki 126(obecnie znajduje się tam Gimnazjum nr 1 ).Był bardzo mądrym chłopcem. W wieku przedszkolnym umiał już czytać i pisać . Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1. Kolekcjonował znaczki pocztowe , pocztówki o treści historycznej. W latach 1937-1939 Tadeusz pseudonim „Rawicz” chodził do Gimnazjum Męskiego im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach. Wstąpił wtedy do 1 Męskiej Drużyny Harcerskiej im. Bartosza Głowackiego. Parę miesięcy później złożył przyrzeczenie i otrzymał krzyż harcerski nr CLXV 302, który do dziś zdobi pomieszczenie hufca. Dwa obozy odbył nad Wigrami w latach 1938-1939 pomogły mu rozwinąć się fizycznie i rozbudziły w nim zamiłowanie do przygód jakie daje wspólna praca w harcerstwie . Tadeusz zmężniał był chłopcem wysokim, czarnookim i czarnowłosym. W wieku 15 lat był zatrudniony w hurtowni spożywczej Hansa Lischewskiego na stanowisku gońca. Stanowisko to w niemieckiej firmie stwarzało niemal idealne warunki do wykonywania zadań łącznika organizacji podziemnej. Był bardzo aktywny i nigdy nie narzekał. Dnia 12.05 1940r. Tadeusz została aresztowany w pierwszej fali, w swoim domu przy ul. Ringstrasse 20 ( Plac M. Konopnickiej ). Po wstępnym badaniu, na którym odmawiał zeznań , pobity, zmaltretowany został przewieziony do więzienia umieszczony w celi nr 31. Po czternastu miesiącach pobytu w  więzieniu , w sierpniu 1942r. więźniów przewieziono  do Królewca. W więzieniu „Neubau” Tadeusz wraz z innymi więźniami przesiedział kolejne 9 miesięcy w celi nr 164. Przypadkowo do celi 164 trafiły książki niemieckie przeznaczone do nauk tego języka. Rawicz dzięki tych książkom opanował niemiecki, i bez trudu mógł pisać listy do matki. Przesłuchiwania zostały zakończone i przyszedł czas rozpoczęcia rozprawy przeciwko „Odrodzeniu Narodowemu”. Wyrok ogłoszono w dniu 2 marca 1943r. o godz. 18.15. Sądzonych było 47 osób, z tego 6 wyroków to kara śmierci. Wśród tych 6 skazanych znalazł się Tadeusz Lutostański. Uzasadnienie prokuratora brzmiało: za wyjątkowo aktywny udział w organizacji. Wyrok śmierci został wykonany w dniu 19 maja 1943r. Miał zaledwie 17 lat.

                                                          Dh. Klaudia Jonio